Tayronaka

Vanmorgen zou rond 9:00 uur een gids ons komen halen om met ons naar Tayronaka te gaan. Wij dachten dat hij een auto had, maar we bleken gewoon met de locale bus te gaan. De bus werkt hier iets anders dan bij ons. Als er iemand zwaait langs de weg stopt hij en iedereen heeft een andere eindbestemming. Zodra je bent ingestapt komt er een meneer waarbij je mag betalen en geef je je eindbestemming door. Het lijkt chaos, maar op de een of andere manier weten ze steeds precies waar je er uit moet. Verder stappen er regelmatig Straatverkopers in die de volgende halte weer uitstappen in de hoop iets van hun waar te kunnen slijten. Ook zien we regelmatig indianen in de bus met witte gewaden en lange haren. In deze omgeving wonen heel veel authentieke indianen.
Na zo’n 40 minuten met de bus stopten we in het dorpje Don Diego. Heel klein en een beetje rommelig, maar wel heel gezellig. We gingen lopen naar Tayronaka, de berg op. Het landschap is weer prachtig, maar het lopen zwaar met deze hitte en vochtigheid. Boven aangekomen was er een indianen museum waar we in gebrekkig Engels gecombineerd mer Spaans uitleg kregen. Hierna liepen we naar een indianenhut waar we mochten kijken, alleen was het belangrijk dat de vrouwen langs de linkerkant van de hut liepen en de mannen aan de rechterkant. We kwamen binnen en er lagen twee Tayrona indianen in een hangmat en keken ons aan, maar zeiden niets. We weten dat e niet graag gefotografeerd worden, maar we hebben toch via de gids gevraagd of het mocht en we kregen zowaar toestemming. Verder gelopen naar boven waren er kringen met gras en stenen er omheen, waar de vergaderingen worden gehouden en beslissingen worden genomen. De cirkel van de mannen iets hoger dan die van de vrouwen.
Intussen waren we zo erg aan het zweten dat werkelijk alles nat was, maar gelukkig was de laatste stop de Don Diego rivier. Op de deze rivier gaan we met banden stroomafwaarts totdat we bij de zee zijn. We hielden elkaar vast en de gids leidde ons. Het was adembenemend mooi en zo ongelofelijk relaxt! De geluiden van de jungle, de meest prachtige vogels, bloemen in alle kleuren, apen in de boom, indianenhutten, pelikanen die af en toe naar beneden doken voor vis… We hebben weinig gepraat en erg genoten.
Toen we bij zee aankwamen stond er een boot klaar om ons terug te brengen naar Don Diego. Ook de terugreis was weer prachtig. In het dorpje hebben we onze droge kleding aangedaan voor zover we iets droogs hadden en vervolgens zijn we naar de bus gegaan die ons terug bracht naar Yuluka.
De rest van de dag lekker genikst en vooral bezig geweest met het smeren van muggenspul. Nadat Toon en Claudia vooral het doelwit waren zijn Orlando, Nadia en ik het nu. Nadia’s rug zit helemaal onder met wel 30 bulten, orlando een beetje overal en mijn kuiten lijken wel een maanlandschap.
Vanavond weer lekker gegeten in het hostel. Het is hier echt goed vertoeven. ‘S Morgens steeds een ander ontbijtmenu waarbij je kan kiezen uit drie dingen en ‘s avonds een uitgebreide kaart met heel veel lekkers. Alles gaat hier heel soepel en alles kan en mag. Een goede keus dus!