Mendihuaga

Iedere dag is een avontuur hier in Colombia. Niks gaat zoals we dachten, maar alles wordt leuker als we het maar laten gebeuren. Vandaag zou een rustig dagje zijn. Beetje uitslapen, ontbijt met uitzicht, even zwemmen… rond het middaguur pakten we de bus naar Mendihuaga, een gehuchtje vlakbij om daar naar het strand te gaan. We hebben een bus aangehouden en verteld waar we naartoe wilden en de bus stopte waar we hadden aangegeven te willen zijn. We stopten bij de rivier en van daaruit zouden we lopen naar het strand. We konden geen weg vinden, dus hebben we het even gevraagd. Een stukje naar links lopen en dan zou er een pad zijn dat ons naar zee zou leiden. We hebben verschillende paadjes geprobeerd, overal ritselde er van alles als we een stap hadden gezet en ieder pad liep dood. Spinnen, hagedissen en ander leverend spul wat we gelukkig niet hebben kunnen identificeren.
Na nog een keer vragen zijn we de andere kant uit gelopen en na een tijdje vonden we inderdaad de weg naar de zee. Op de hoek van het pad stonden een heleboel mototaxis klaar en vroegen of we mee wilden. Er weren 5 motoren bij elkaar geroepen en ieder van ons ging achterop bij iemand. Dat was gaaf!
Aangekomen op het strand was het behoorlijk verlaten. Wat vissers hier en daar, maar toeristen waren er niet. De zee is hier heel gevaarlijk, dus je kan alleen zwemmen in het stuk waar de rivier in de zee uitmondt. Daar zijn we naartoe gelopen en hebben we even gezwommen. Vervolgens zijn we naar het enige tentje waar je iets kon eten gegaan en konden we uit de koelbox een vis kiezen die we wilden eten. We kozen er twee en patacones (gebakken en plat geslagen bakbanaan) voor Orlando want die griezelt van vis en helemaal als ze je aan kunnen kijken.
We konden toekijken hoe de mevrouw alles klaarmaakte. De vis werd schoongemaakt, de bananen gesneden en daarna in een pan met olie die op een houtvuurtje stond.
Het eten was echt heerlijk, alleen werden we zo lek gestoken dat we niet op onze stoel konden blijven zitten. Vooral Toon en Claudia waren weer de pineut. We hebben nog even rond gewandeld en toen weer terug met de motor, alleen nu met tweeën achterop. Met zijn drieën op 1 motor dus…
Maar zoals alles in Colombia kwam ook dit weer helemaal goed. Toen nog in een volgepropte bus terug naar het Hostal en lekker gezwommen en gerelaxt.