La Celia

Vandaag een dag met een gouden randje. Claudia is verschrikkelijk zenuwachtig want als alles volgens plan verloopt ziet ze vandaag haar moeder en broers weer na 5 jaar. De dag begon goed voor Claudia want we hadden empanadas als ontbijt.
In de ochtend op tijd vertrokken naar La Celia. Een rit van 1,5 uur dwars door het Andes gebergte en adembenemend mooi. Hoge bergen, suikerriet, bananenbomen, koffie velden, bamboe, je komt ogen tekort. Toen we aankwamen in La Celia zijn we eerst naar het ziekenhuis gereden om te kijken of we daar de maatschappelijk werker Fernando konden vinden met wie we mailcontact hebben gehad. Daar aangekomen bleek hij een vrije dag te hebben en na hem gebeld te hebben kwam hij zo snel mogelijk. Dat beloofde niet veel goeds. We hadden duidelijk afgesproken voor vandaag en hij zou de familie op de hoogte brengen. Als dat maar niet tegen zou vallen voor Claudia. Toen hij er eindelijk was gingen we naar het huis van Edilson om te kijken of hij er was. Helaas was hij er niet, maar zijn broer Juan Manuel van 13 wel. Dat was meteen de eerste ontmoeting voor Claudia. Toen zijn we naar een constructieplek gereden waar misschien twee van haar broers aan het werk zouden zijn, maar die waren er niet. Jonathan was onvindbaar en Luis Fernando was naar Pereira. Flink balen dus. Wel zijn we onderweg het huis tegen gekomen waar Claudia na haar geboorte heeft gewoond. De buren stonden al te gluren toen we aankwamen en wisten te vertellen dat we best het huis konden bekijken. Fernando ging het vragen aan de bewoonster en we waren van harte welkom. We hebben veel foto’s kunnen maken en zelfs de plek gezien waar haar bedje stond. Heel bijzonder! Toen verder naar het dorpsplein om te kijken of we Gloria, Claudia’s moeder, konden treffen. We hoefden niet lang te zoeken want we kwamen haar al tegenop het plein. Na een innige omhelzing zijn we naar de bakkerij gegaan waar Edilson zou werken. Ook hier weer veel knuffels. We hebben wat gedronken bij de bakkerij en kadootjes kunnen geven. Het fotoboekje was wel het mooiste kado. Buiten gekomen liet Gloria aan iedereen het boekje zien en showde ze trost haar dochter.
We zijn vervolgens naar een eettentje gegaan en daar hebben we gegeten met zijn allen, behalve Edilson, want hij moest tot 15:00 uur werken. Na het eten zijn we terug naar het plein gegaan en daar troffen we Edilson weer. Met zijn allen wat gedronken en toen bleek Luis Fernando weer in het dorp te zijn en kwam meteen met zijn vrouw. Het feest was compleet! Lekkere ijsjes met fruit gegeten, heel veel gekletst en veel gelachen. Van Snapchat hadden ze nog nooit gehoord, maar het was hilarisch om ze bezig te zien met selfies met grappige filters. Rond 17:00 uur moesten we echt gaan want anders zouden we in het donker de bergen door moeten en dat zagen we niet zitten. Juan Manuel ging op de motor van Sandra en Claudia mocht achterop. Dat zou je hier niet in je hoofd halen een dertienjarige met een vijftienjarige achterop. Claudia genoot van de hele dag. Het afscheid was moeilijk en met de nodige tranen, maar we kijken terug op een superdag met een ontspannen sfeer, heel veel liefde en gezelligheid. Ondanks de wat moeizame start hadden we het niet mooier kunnen hebben vandaag.