La Celia

Gisteren zijn we vroeg vertrokken voor een ochtend La Celia. Dit is het geboortedorpje van Claudia en we waren er nog nooit geweest omdat het er niet veilig was. We weten nu dat vooral de paramilitairen in het gebied zaten en de FARC bovenaan de berg passerden. Dit was dus de eerste kennismaking met de geboortegrond van Claudia. We reden naar La Virginia en toen we dat plaatsje voorbij waren gingen we de bergen in. Er stond een bordje Baolboa 13 km en La Celia 26 km. Hier hebben we ruim 1.5 uur over gedaan. Over smalle bergweggetjes met prachtige uitzichten. We kwamen een waterval tegen die toevallig ook in het boek van Claudia staat over La Celia. Verder zagen we vooral veel koffieplantages, bananenbomen en bamboe. Dachten we dat de rit van Medellin naar Pereira de mooiste bergrit was die we ooit hadden gereden, dan moeten we daar nu op terug komen. Deze rit was zo mogelijk nog mooier. Halverwege de rit kwamen we bij Balboa, een heel klein dorpje dat bovenop de berg ligt met een prachtige blauwe kerk in het midden. Later reden we door en we keken ons ogen uit, zo mooi was alles! Vlak voordat we bij La Celia waren konden we vanuit de weg op het dorpje kijken. Een lief klein dorpje in een klein dalletje. Heel mooi!
Toen we het dorp inreden keken we ons ogen uit. Alles wat je verwacht van een dorpje in het koffiegebied was hier te zien. We zagen hallen waar koffie wordt ingepakt en verhandeld en waar we mochten kijken. Voor die hal lag de koffie op straat te drogen en later weer bij elkaar geveegd om in te pakken. Verder was het zondag dus alle mensen van de finca's om het dorp heen komen dan naar het dorp om bier te drinken. De bars zaten vol en de tafeks stonden vol met lege flessen. Dit doen ze expres zo om later aan de flessen te kunnen tellen hoeveel iemand moet betalen. We liepen over het dorpsplein richting de kerk en hebben daar kaarsjes aangestoken. Toen zijn we naar een winkeltje gereden om iets te kopen voor Claudia wat uit haar dorpje komt. Het werd een zingende knuffelhond. Later vonden we nog een kledingwinkeltje dat ook wat artesania verkocht en daar hebben we nog wat gezellige souvenirs kunnen kopen met La Celia erop. Toen we richting plein liepen kwam er net een chiva aan vol met mensen uit de omgeving van La Celia die de zondag komen doorbrengen in het dorp. Heel veel mannen met hoeden en poncho's. Prachtig om te zien. Ook zie je hier heel veel paarden in het dorp en Willy"s die uitpuilen van de mensen en etenswaar.
Op aanraden van Cesar zijn we naar het kleine ziekenhuisje in het dorp gelopen om te kijken of Claudia daar misschien geboren zou zijn. Het was eigenlijk dicht, maar er was iemand die ons wel rond wilde leiden. We hebben het hele ziekenhuisje gezien, maar helaas kon de meneer niet vertellen of Claudia er was geboren. Hij ging iemand bellen en die was er heel snel. Hij bleek Claudia nog te kennen en wist heel veel te vertellen over haar. en inderdaad ze was geboren in dat ziekenhuis. Ook wist de man waar Claudia vroeger had gewoont en heeft ons de straat laten zien. Het is een arm, maar mooi straatje met veel bars en mensen op straat. Ook heel veel paarden. We waren een bezienswaardigheid op zich, want volgens ons was er nog nooit een buitenlander in La Celia geweest. We werden een kapperszaak ingeloodst, want daar werkte een meneer die Claudia vroeger nog had gekend. Erg leuk om te horen!
Vervolgens zijn we terug gelopen naar de auto om aan de terugreis te gaan beginnen.
We weten nu dat Claudia is geboren in een prachtig dorpje, midden in de Andes, omringt door koffie en prachtige mensen.
Het was wederom een hele bijzondere dag!