Cali 09-07-07

De dag begon met een dansje... (met dank aan kim). Om half 10 zouden we worden opgehaald door Martha, maar ze belde om half tien dat ze het niet ging halen en later kwam. Er was nog geen auto en nu ging ze een vriend regelen. UIteindelijk was zeer om 10.15 uur met vrien Ari... Zeg maar Arie met een schoolbusje voor 14 kinderen. Daar zaten we dan met zijn 4-en. Martha zat vol met leuke plannen en dat hebben we geweten. We begonnen met een rit naar het Suikerrietmuseum met botanische tuinen. Je moet je voorstellen dat je door de meest prachtige natuur loopt met af en toe een historisch suikerrietpers en alle soorten en maten tot uiteindelijk de meest moderne wordt geshowd. Ze stonden allen opgesteld in hutten met daken van palmbladeren en Orlando durfde al snel niet meer naar binnen, want het stikte er van de grote spinnen en een soort van wespennesten, maar dat niet wvan wespen, maar zwarte insecten die 3x zo groot waren en ook een koningin hebben. We waren voor 3/4 van de tijd de enige bezoekers. Het was verschrikkelijk mooi!!!
Na het museum zijn we eerst naar de Hacienda El Paraiso gereden. Een Hacienda van de 18e eeuw wat helemaal is rerestaureerd en waar de beroemde film Maria is opgenomen. Helaas nog nooit van gehoord, maar het schijnt een legendarische tranentrekker te zijn.Toen naar een hoge berg gereden met een prachtig uitzicht over de omgeving met ook allerlei outdoor sporten zoals tokkelen, survivelen, enz... Dit hebben we maar even aan ons voorbij laten gaan. Er was een klein barretje bij waar de kippen los in rondliepen en als je iets te eten wilde bestellen moetsen ze alles nog maken. We zijn naar beneden gereden en hebben bij een wat luxer tentje iets gegeten. Toon ging voor de tipische maaltijd van de Valle de Cauca, de provincie hier en ik had gegrilde forel. Kids blij gemaakt met frietjes en een empanada. Ik moet even herstellen wat de maaltijd van gisteren kostte. Dat was niet iets meer dan 10 euro, maar iets minder als 5 euro voor 5 man.
Buiten het eettentje stond een oude chiva (voor de nietkenners een oude Colombiaanse bus) waar de kinderen op en in mochten. Ook hadden ze er een hok met grote konijnen en een paar jonkies. Toen Martha haar ook daarop had laten vallen was ze verkocht. Ze vroeg of ze er een kon kopen en dat was goed. Een wart/wit mannetje, maar dat was nog niet genoeg voor haar. Ze heeft er ook nog een wit/zwart vrouwtje bij gekocht. Ik hoop dat ze ruim woont! Voor de kinderen was het geweldig, want ze mochten achterin de bus zitten met de doos met 2 baby-konijntjes tussen hun in. Een vervelende busrit is nog nooit zo leuk geweest. Toen op weg naar Palmira. Een prachtig dorpje, maar vreselijk druk met op iedere vierkante meter iemand die iets verkoopt en dan vooral eten. Fruit, snoep, sigaretten, belmimuten, enz... we redeb naar het Plaza Bilivar waar een prachtige kerk staat en je met een rijtuigje meekan voor een citytour. Het was een beetje een zielig paardje, maar de rit was erg leuk. OP het plein waren heel veel schoenenpoetsers, maar helaas ook heel veel zwervers. Erg triest om te zien... Na het ritje zijn we naar Cali terug gegaan en hebben we bij de Exito, een grote supermarkt, crackers en kaas gehaald voor het avond eten. De lunch die we om drie uur hadden zat nog vrij hoog. Bij aankomst in het hotel barste Orlando in tranen uit, want hij miste zijn konijntjes nu al. Echt heel zielig. Gelukkig hebben we ons niet laten verleiden hem er eentje te beloven als we weer thuis zijn.
De rit bleek helaas iets duurder dan gepland en de fijne vriend van Martha vroeg de hoofdprijs. We hebben aangegeven dat we morgen zelf onze eigen weg gaan, aangezien de kosten zo wel erg hoog opliepen. Nog geen 5 minuten op oinze hotelkamer belde Martha. ZE komt ons morgen om 10 uur halen voor een citytour CAli en we hoeven alleen maar benzine en tol te betalen. Ze voelde zich ook erg lullig over het hoge bedrag dat haar ¨vriend¨ vroeg en ze ging een auto van haar broer regelen en nodigde ons gelijk uit voor de lunch bij haar thuis. Orlando was weer helemaal blij, want hij zag Flappie weer!
Hasta mañana!