Cali 10-07-07

Vanmorgen zou Martha er om 10 uur zijn. Wij waren dus klaar. Om kwart voor tien ging de telefoon bij de receptie. Martha. Ze ging het niet halen. De auto van haar broer die ze zou lenen bleek ook kapot en nu wilde ze toch met haat eigen auto komen die bij de garage stond en het zou 20 minutenb duren. Niet dus. ruim een uur later was Martha er. Ze had een oude schoolbus van haarzelf bij zich die ontzettend gammel was. Toon zat bij haar voorin en de bodemplaten bewogen wel heel erg volgens hem. De auto stond bij de garage omdat deze op haar eigen terein was vergeten op de handrem te zetten en tegen een muurtje was gereden. De bumper lag eraf en vandaag nog steeds. Het was voor dichtgeplakt met tape en de numerplaat had ze voor hte raam.
Even wat uitgebreide info over Martha. Een schaat van een mens, vreselijk chaotisch (elke keer weer een verrassing waar we nu weer naar op weg zijn), een ontzettende dierenvriend (we hebben al een huilbui van een half uur gehad omdat haar kat weg was). Verder weet ze de helft van de tijd noiet of ze nu spaans of engels aan het praten is, maar we verstaan het in elk geval. Toon gaat ook steeds beter spaans verstaan en praten, dus Stella, misschien is een leuke cursus iets voor hem???
Maar terug naar vanmorgen. We zijn eerst naar de rio Panca geweest. Een rivier net buiten Cali waar iedereenh in de weekends en op vrije dagen naartoe gaat om te zwemmen en te relexen. We hadden zwemkleding aan het de kids vonden het geweldig. Er stond een goede stroming en je moets oppassen niet meegenomen te worden. Overal naast de rivier waren mensen in groepen aan het genieten en vooral eten. Er brandde vuurtjes met van alles en het was erg gezellig.
Toen zijn we naar Martha´s huis geweest en daar werden we begroet door 2 kippen, een schaap en 2 honden. De tafel op de porch was gedekt en we aten eten van deze streek. Vooraf een soep die SanCoche heet met platano (een soort van bakbanaan), yuca en aardappel en het was erg lekker. Daarnaast rijst met kip met Ougo, een speciale suas van hier en platano met kaas. Erg lekker. De kinderen hadden de konijnen al gevonden en waren niet bij ze weg te slaan. We gingen met Martha naar haar nieuwe business, zoals ze het zelf noemt, kijken en dat bleken vleeskuikens te zijn. We hebben maar niets tegen de kinderen gezegd over de heerlijke kipmaaltijd.
Dan weer op weg naar CAli. Eerst gingen we naar orchideeentuin midden in het centrum van Cali.Onderweg reden we door een van de slechtste wijken van Cali. Normaal gesproken zitten de arme wijken tegen de berg aan. Hoe hoger, hoe armer en hoe gevaarlijker. Deze wijk konden we ook alleen maar rijden door de laagste straat van de wijk. Echt heel erg verschrikkelijk om te zien hoe sommige mensen moeten leven.
Toen verder naar de tuinen. Helaas waren er geen exposities, maar toch erg mooi. het was niet zo groot en na een wandeling door de tuinen zijn we naar de Tres Cruses geweest. Dat zijn 3 kruizen hoog op een berg waarvan gezegd wordt dat deze zijn gemaakt om Cali te beschermen. De weg ernaartoe was door hele smalle straatjes en vooral heel erg steil. De mensen die wonen op deze berg zijn erg arm en leven vooral veel op straat. Eenmaal boven was het uitzicht over Cali prachtig!!! We konden de hele stad overzien! Op onze klok kijkend, want dat was Martha vergeten, zagen we dat het al 6 uur was geweest. Het zou dus donker gaan worden. Slik. We zijn naar beneden gereden en zagen veel mensen op straat, vuurtjes waar gekookt werd en toch wel een soort van gezelligheid. Onderweg naar beneden vertelde Martha dat dit stuk erg arm was, veel drugs en alcoholproblemen en dat hier ook veel Cigarios (ik hoop dat ik het goed schrijf, Stella) wonen. Dit zijn mannen die doden voor geld en dan hebben we het over 50.000,- pesos oftewel 20 euro. Dit is een manier van geld verdienen. De wijk wordet iedere dag om 7 uur afgesloten door politie of militairen en iedereen die erin of eruit gaat moet geregistreerd worden. Goed dat ze dit pas op de terugweg vertelde. Maar, we zijn veilig thuisgekomen en hebben wel in de gaten dat Martha de stad kent als geen ander en ons echt geen gevaar laat lopen, ze gaat alleen net iets verder als Cesar.
Nog even wat over ons hotel. We hebben een hotel midden in de stad van rode bakstenen, niet echt mooi, maar met een zwembad op de 9e verdieping. Er zit ontbijt bij en iedere dag kunnen we kiezen uit: fruit, eieren, tasie ham-kaas of cornplakes met warme melk met bij ieder gerecht toost koffie en jus. Tijdens het ontbijt staat er een grote tv aan met daarop een soort van ontbijtshow met daarin een karaoke-spel waar kandidaten kunnen meezingen en prijzen kunnen winnen. We worden steeds handiger in het spel. Het hotel is heel erg netjes, maar eenvoudig, maar genoeg voor 5 dagen. Morgens wordt een rustige dag zonder Martha. We gaan naar de dierentuine met een taxi en lekker zwemmen in het hotel. Dat hebben ze wel verdient, de kinderen, want ze doen het geweldig!!!

P.s. Als alles goed is gaan we zaterdag in Pereira een tehuis bezoeken waar zwangere vrouwen worden opgevangen en worden geholpen hun kind te baren en te verzorgen. Ook helpen ze die, voornamelijk meisjes, weer een eigen leven op te bouwen. Er wordt al nagegaan wat ze hard nodig hebben en daar gaat dus ons eerst projectgeld naartoe.