Eerste projecten 14-07-07

Vanmorgen zijn we samen met Ellen, Hans en hun kinderen Yohan en Brayan naar Pereira geweest en hebben een tehuis voor bejaarden bezocht. We kwamen aan de de oudere mannen hingen boven op een balkonnetje naar de straat te kijken. Bij binnenkomst door een donkere smalle gang en een traliedeur kwamen we in een soort van huiskamer waar 2 vrouwen en een man zaten. Eén vrouw zat in een stoel met een plank ervoor, zodat ze niet uit de stoel zou vallen. Ze waren dolgelukkig dat we er waren. De een wilde grag haar kamer laten zien, de andere wilde dat we foto´s van ´m maakte. Iedereen wilde wel its laten zien van het niets wat ze hadden. Een kaartje van een school waar ze in 1935 hadden gezeten, een kalender met de verjaardagen die niet bleek te kloppen. Dat waren de waardevolle spullen van deze mensen. De vrouw in de ¨kinderstoel¨ wilde het liefst de kinderen aanraken en vasthouden, maar helaas vonden de kinderen haar een beetje raar. Claudia durfde wel even. De vrouw had een oude versleten knuffel en een klein kapot popje. Het tehuis wordt gerund door een vrouw en haar man die ook wonen in het oude armzalige huisje. Zij doen dat vrijwillig en alle hulp verder is ook vrijwillig. Het huis is in zo´n slechte staat dat het lijkt ieder moment in te storten. De vloer is met planken gemaakt en maar half geschuurd, het dak is van golfplaten. Ze hebben een buitenplaatsje van ongeveer 3 bij 4 meter en een balkon van waar ze ook naar de straat kunnen kijken wat ietsje groter is en waar de mannen domino spelen.
We hebben aan de vrouw gevraagd wat ze allemaal nodig had en er kwam niet heel veel uit. Ze toonde een electiciteitsrekening die voor 19 juli betaald moest zijn van 200.000 pesos en die hebben we ter plekke laten betalen. Ze belde haar dochter en die was er in 5 minuten. Zij is met het geld naar het kantoor gegaan en heeft betaald. Ze kwam keurig met een stempel op de rekening terug. Toen bleek dat ze in het tehuis wel een ketel hadden, maar die was al heel lang kapot. We hebben een monteur gebeld en die was er ook binnen 10 minuten. Hij heeft naar de ketel gekeken en er bleek wat verstopt te zijn. Hij heeft het gemaakt voor 15.000 pesos.
Toen hebben we erg aangedrongen voor meer benodigdheden, want dit kon niet alles zijn. Gelukkig schoot haar man te hulp en die durfde meer te vragen. Zij vrouw is echt te bescheiden. Ze kwamen met een lijstje van: Po´s, dekens,handdoeken, chocolade arepa´s voor het ontbijt, medicijnen, een douchekop, douchestang en gordijn 2x, spaarlampen, kop en schotels. We hebben dit alles er echt uit moeten trekken.
Toen we naar buiten liepen zagen we in de straat tegenover het tehuis een heleboel kinderen spelen. Nu hebben we van onze buurman die in de zonnebrillenbusiness zit ongeveer 150 kinderzonnebrillen gekregem om te gevenb aan de kinderen daar. We hadden ze bij ons en begonnen ze te geven aan de eerste jongen die we tegenkwamen. Binnen heel korte tijd stond de hele straat vol en konden we ze allemaal een bril geven. Ze waren zo blij met gewoon zomaar een kadootje!!!
We zijn vertrokken op weg naar de binnenstad en naar een grote supermarkt. De heren gingen de stad in en Ellen, ik en de kids zijn de supermarkt in gegaan. De heren hebben heel veel heel goedkoop kunnen kopen en alles wat zij niet konden krijgen hebben wij in de supermarkt gekocht.
Buiten het lijstje hebben we ook nog placemats gekocht, want die waren echtr niet om aan te zien. Twee tafelkleden, want het kerstkleed lag er nog op. We hebben voor die mevrouw in de ¨kinderstoel¨een pop gekocht en nog twee knuffelapen die heel zacht waren. Verder nog 6 kippen en 10 grote pakken incontinentie-luiers. Terug naar het tehuis zijn we alles gaan uitladen. De mensen waren het blijste met de knuffels en we haddeb al snel in de gaten dat ze er allemaal wel eentje zouden willen. Dat komt in de loop`van volgende week nog. Ze gaven ze kusjes en hielden ze constant tegen hun wang.De Senora was heel erg blij met alle spullen en terwijl we er waren hebben we de gasboer gebeld om gas te komen leveren. ZE hebben 3 grote tanks, maar die waren allemaal leeg. Nog net een beetje om te koken. Op de moter kwam een jongen met 2 tanks acherop en wisselde deze. Later kwam hij terug om ook de laatste te wisselen.
Toen naar de finca om te eten. het was al 3 uur. Na het eten zijn Ellen en ik (Marjolein) met Cesar terug gegaan naar de stad en hebben eerst 3 kledingkasten gekocht. Eén voor een kindertehuis waar Hans en Ellen de dag ervoor al waren geweest en 2 voor het bejaardenhuis, waar alle kleren boven de bedden hingen. De kasten kostten samen ongeveer 60 euro en we konden ze niet vervoeren,dus vroegen we aan de verkoper of hij iemand wist met bv een pickup die tegen betaling de kasten wilde bezorgen. De verkoper kwam terug met iemand die een gewone personenauto bleek te hebben , maar wel met imperial. Hoe dat eruit gaat zien kun je zien op de foto´s zodra we die geplaats heben.
We hebben eerst de kast naar het kindertehuis gebracht en daar kwamen we tot de ontdekking dat het een best heel mooi tehuis was, maar de kinderen hadden helemaal geen speelgoed. Op de meisjeskamer hingen aan de muur 3 popjes nog in de verpakking. Nooit mee gespeeld dus. Of de daty niet mogen of niet durven....???? Dit kan dus niet. Een jongetje van een jaar of 6 vertelde dat hij zo graag een bal zou willen hebben. Het was even stil en toen zei hij dat hij ook wel graag een auto zou willen. Kun je het je voorstellen, een kind van 6 met niks???
Nadat we de kasten bij het bejaardenhuis hadden gebracht en de oudjes weer massal voor de tv zaten, wat ze de hele dag doen, verder niets, gingen we weer naar de stad om een speelgoedwinkel te bezoeken. Ellen en ik hebben echt de hele winkel leeggekocht. Voor 12 jongens en 8 meisjes hebben we: knutselspullen, lijm, scharen, potloden, papier, stickers, poppen, 100 kleine autootjes, 5 ballen, waarvan een echte leren voetbal, een loopfietsje, 2 grote kiepauto´s, 2 winkelwagentjes met potten pannen, plaatic eten, een poppenbuggy, plastic dieren, spelletjes. puzzels.... Werkelijk alles wat 20 kinderen nodig hebben om te spelen. Verder nog haarspeldjes, haarbanden, froezeld,e nz, voor de meisjes.
Morgen gaan we alles wegbrengen en gaan de kinderen alles geven.
Nu even een overzicht van de kosten. We hebben 3.300.000 pesos te spenderen en de eerst uitgaven zijn gedaan.

Exito (supermarkt) 909.120
3 gasflessen 78.000
monteur ketel 15.000
medicijnen 92.400
dekens en handdoeken 436.500
douchekop 12.000
spaarlampen 67.500
po´s 9x 36.000
electiciteitsrekening 200.000
douchestangen 2x 11.000
kasten 3x 150.000
vervoer kasten 20.000
speelgoed 600.000
haarspeldjes 45.000
kasten 3x 150.000 _______________________________
Totaal 2.672.520 pesos
Oftewel ongeveer € 1050,- .

Dit bedrag door 2 gedeeld hebben wij betaald en Hans en Ellen de andere helft. We hebben dus nog het een en ander te besteden, waarvan in elk geval knuffels voor de oude mensen en een magnetron voor het bejaardenhuis, want die hadden ze niet en is wel erg handig voor 21 bejaarden die allemaal andere wensen hebben, voor zover ze iets te wensen hebben...
Morgen meer.